Σκότωσε Τον Πάπα που Έχεις Μέσα Σου

Ο τίτλος μπορεί να ακούγεται λίγο άστοχος γιατί πρακτικά τον πάπα τον έχει σκοτώσει εδώ και αρκετό καιρό, αλλά με το Impera καθαρίζει ότι υπολείμματα είχε αφήσει. Αν και υπάρχει μια εξέλιξη όλα αυτά τα χρόνια και δεν έρχεται τόσο σαν έκπληξη. Το prequelle λειτουργεί σα γέφυρα. Αλλά μετά το prequelle έφερνε βόλτες δεξιά κι αριστερά, ποτέ στα 60’s ποτέ στα 80’s , κανείς δεν είχε καταλάβει που θα το πήγαινε! Τελικά η μπίλια έκατσε σε αυτό που ήταν αναμενόμενο , στα 80’s. Αυτό που μάλλον κάνεις δεν περίμενε ήταν ο AOR προσανατολισμός του δίσκου, χωρίς απαραίτητα να είναι κακό. Μπορεί να ξεκινάει με την ίδια φιλοσοφία που ξεκίναγε και το prequelle , εισαγωγή και στη συνέχεια ένα  δυναμικό up tempo τραγούδι, αλλά μόλις τελειώσει αυτό ,θα ακούσεις τα πλήκτρα που θα σε εισαγάγουν στο Spillways, τα οποία θα σου θυμίσουν Bon Jovi. Στη συνέχεια θα πάει στο πιο Ghost-οειδες Call Me Little Sunshine και μετά θα συνεχίσει με πιο 80’s προσανατολισμένα τραγούδια κατά κύριο λόγο. Κάποια στιγμή φτάνεις στο Twenties που είναι το παράταιρο τραγούδι του δίσκου και για μένα κλείνει με το πιο progressive Respite on the Spitalfields , που κατά τη γνώμη μου είναι το καλύτερο τραγούδι του δίσκου. 

Πόσο καλός είναι ο δίσκος; Εξαρτάται! Γούστα είναι αυτά. Προσωπικά δεν με κέρδισε. Περίμενα κάτι παραπάνω, κάτι πιο περίεργο, κάτι πιο ατμοσφαιρικό, κάτι πιο σύνθετο. Σίγουρα έχει άφησει πίσω του τα πιο σκοτεινά στοιχεία , σίγουρα τα τραγούδια είναι πιο μελωδικά, πιο εύπεπτα, πιο πιασάρικα και αυτό που είναι ακόμα πιο σίγουρο, είναι ότι χέστηκε ο κύριος Forge για το τι λέμε εδώ, καθώς ο δίσκος σκαρφαλώνει σε υψηλές θέσεις στα charts των περισσότερων χωρών! Εμπορικά πάει περίφημα! Οι Ghost κερδίζουν δημοσιότητα και οπαδούς, ανοίγονται σε περισσότερο κόσμο, ξεφεύγουν και μόνο το μέλλον θα δείξει.

Μέχρι τότε , ας ακούσουμε κάνα τραγουδάκι κι όποιος θέλει, ελεύθερα και κόσμια μπορεί να γράψει τη άποψη του στα σχόλια.