ΧΑΡΗΣτικη βολή

Πατάω rewind σήμερα και επιστρέφω στο 1993. Το 1992 οι Last Drive κυκλοφορούν το Fuckhead Entropy στο νέο ήχο που σταδιακά πέρασαν προκειμένου να επικαιροποιηθούν! Αλλά κάπου εκεί αρχίζουν κι οι “απιστίες” των μελών τους με πρώτο από όλους τον Γιώργο Καρανικόλα και εγένετο Blackmail! Κι όταν ακούς Καρανικόλας τι περιμένεις να ακούσεις? Έναν κιθαριστικό δίσκο, καθότι ο Γιώργος είναι μεγάλος μάστορας! Και θα τον ακούσεις, αλλά σε καμία περίπτωση μη σου περάσει από το μυαλό ότι οι άλλοι δύο Argy (μπάσο) και Atmas (τύμπανα) κάνουν απλά μια φιλική συμμετοχή. Το αντίθετο! Κάπως έτσι λοιπόν προέκυψε ένα από τα πιο θρυλικά άλμπουμ της εγχώριας ροκ σκηνής! Ο δίσκος ξεκινάει με το Eye Terrorist-A το οποίο προφανώς θυμίζει το Killhead Therapy. Υποθέτω ότι ήταν η βάση πάνω στην οποία δημιουργήθηκε το Killhead Therapy αλλά ο Καρανικόλας το θεωρούσε αρκετά καλό για να πάει χαμένο. Οπότε ξεκινάει λίγο οικία αλλά σίγουρα προβληματίζει, γιατί να μην ακούσω τότε ρε φίλε Last Drive και να ακούσω α

ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΑΣΕΜΝΗ ΓΛΩΣΣΑ! Και πως θα γινόταν άλλωστε όταν αναφέρεσαι στον άνθρωπο που απενοχοποίησε τα πουστριλίκια στον ελληνικό κινηματογράφο! Κι έρχεται τώρα με την μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς να μας πετσοκόψει πάλι. ΠΩΣ ΜΑΣ ΓΑΜΗΣΕΣ ΕΤΣΙ ΠΑΛΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ! Είναι τόσα πολλά που μου έρχονται στο μυαλό να γράψω για την ταινία και χωρίς spoiler ( η βασική αρχή μου) που δυσκολεύομαι να γράψω ένα σωστά δομημένο άρθρο! Οπότε μάλλον θα σας πετάξω κατάμουτρα ένα άναρχο άρθρο κι όποιος καταλάβει κατάλαβε! Ας ξεκινήσω στα σύντομα με την υπόθεση της ταινίας που αναφέρεται στο μεγάλο αστέρι του λαϊκού τραγουδιού Μάνο Ζαφειρίου που πηδάει τη γυναίκα του εργοστασιάρχη Ηρακλή Σκυλογιάννη. Ο δεύτερος το μαθαίνει και τους απειλεί. Το ζευγάρι απομονώνεται σε ένα σπίτι λίγο έξω από τη Λαμία αλλά η γκόμενα φεύγοντας  βουτάει ένα μύριο από τον Σκυλογιάννη. Όταν ο τελευταίος αντιλαμβάνεται ότι λείπει το χαρτί παίρνει ανάποδες. Ανάποδες όμως παίρνει κι ο Ζαφειρίου όταν αντιλαμβάνεται σε

Γραφει ο Λογιοτατος. https://logiotatos.blogspot.com/?m=1 Ήταν το πολύ μακρινό 1992 νομίζω. Τα χρόνια έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και η ριμάδα η μνήμη μου δε με βοηθάει πια. Θυμάμαι είχαμε στο γυμνάσιο καταλήψεις, στη διακυβέρνηση της χώρας είχε θρονιαστεί ο συγχωρεμένος ο ψηλός γκαντέμης (ο Μητσοτάκης ο πρεσβύτερος καλέ μακριά από μας) και γενικότερα υπήρχε ένας κοινωνικός αναβρασμός. Περί μουσικών δρώμενων ουδείς λόγος. Κυριαρχούσε το λαϊκό, με λίγες δόσεις χαζο-ποπ τύπου Ρουβά. Η μόνη μας μουσική διέξοδος, ελέω απουσίας ίντερνετ, ήταν οι ραδιοφωνικοί σταθμοί. Τω καιρώ λοιπόν εκείνω εν Πειραιεί (τρέντυ λόγω των αγίων ημερών που διανύουμε) εξέπεμπε και ακόμα συνεχίζεται η λειτουργία του ο ραδιοφωνικός σταθμός Atlantis. Υπήρξε θυμάμαι και εκπομπή για την ανεξάρτητη ελληνική ροκ σκηνή. Με κατανυκτική προσοχή κρεμόμασταν από τα χείλη του παραγωγού ο οποίος παρέθετε πληροφορίες για το εκάστοτε συγκρότημα που έπαιζε. Προλογίζοντας ένα από τα τραγούδια αναφέρθηκε στο συγκρότημα Μαύροι Κ

Κάνω πισωγύρισμα σήμερα, αλλά δεν νομίζω ότι αυτό είναι πρόβλημα. Έτσι είναι η μουσική , ακόμα ακούμε τα περσινά. Περσινα ξινά σταφύλια θα μου πείτε! Περσινά ναι ξινά όμως... Όχι ! Γλυκά γλυκύτατα!  Οι Tea Party είναι μια από τις αγαπημένες μου μπάντες , κι ελπίζω να φανεί μελλοντικά, γιατί κάτι έχω στο μυαλό μου να παρουσιάσω. Γιατί άργησα να ακούσω αυτό το ΕΡ ( και ακόμα περισσότερο άργησα να ανεβάσω το άρθρο)? Δεν είμαι σίγουρος! Ίσως γιατί το τελευταίο άλμπουμ τους , μετά από χρόνια απουσίας, δεν μου τράβηξε την προσοχή. Μάλλον εσφαλμένα τους θεώρησα ξοφλημένους και κακώς, γιατί οι Tea Party έχουν ένα επίπεδο ρε γαμώτο, δεν μπορούν να κάνουν κάτι που να μην είναι ποιοτικό! Έτσι κι αλλιώς 6 τραγούδια είναι, πόσο κουραστικό μπορεί να είναι? Τελικά και έπεσα μέσα και δεν έπεσα. Έπεσα μέσα γιατί δεν υπάρχει κάτι πρωτότυπο σε αυτό το ΕΡ , αλλά έπεσα έξω γιατί δεν περίμενα να το ευχαριστηθώ τόσο. Πέντε τραγούδια που συνδυάζουν στοιχεία από όλα αυτά που κατά καιρούς έχουν παρουσιάσ