ΧΑΡΗΣτικη βολή

Κόμικ για την ελληνική επανάσταση? Και μάλιστα από Αμερικανό? Πώς? Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Chris Jaymes είναι μουσικός , ηθοποιός , σκηνοθέτης , σεναριογράφος και δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι, αλλά όπως φαίνεται έχει έναν Έλληνα φίλο. Κι αυτός ο Έλληνας φίλος οπότε τον πετύχαινε του τα έκανε τσουρέκια ” γράψε για την ελληνική επανάσταση, γράψε για την ελληνική επανάσταση ”. Αφού του τα έκανε μπαλόνια κι έφτασε σε σημείο να μην μπορεί ούτε σε καρέκλα να κάτσει ο φίλος μας , ξεκίνησε να ψάχνει την ελληνική επανάσταση. Όχι ότι τον χάλασε γιατί ήθελε μια φρέσκια ιδέα, κάτι που κανένας δεν είχε πιάσει ,εκτός βέβαια από τον James Paris. Έπεσε λοιπόν με τα μούτρα στο διάβασμα και  παθιάστηκε. Όχι ένα, όχι δύο, δέκα ολόκληρα χρόνια διάβαζε κι επισκεπτόταν την Ελλάδα για να δει από κοντά τα μέρη όπου πήραν μέρος αυτά τα τρομερά γεγονότα. Κι όταν ένιωσε έτοιμος πήρε φωτιά το πληκτρολόγιο! Μέχρι εκείνη τη στιγμή στο μυαλό του είχε να κάνει μια ταινία, όμως έγραφε , έγραφε

Βρίσκομαι στην άβολη θέση να παρουσιάζω ένα άλμπουμ που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο κι εγώ το ανακάλυψα ένα με ενάμιση μήνα πριν. Θα μπορούσα να το κάνω αβαβα αλλά προσπαθώ να χτίσω μια σχέση εμπιστοσύνης, ας μην ξεκινήσω στραβά! Τούτα δω τα σκοτεινά τυπακια το 2015 είχαν κυκλοφορήσει ένα αλμπουμακι που με εντυπωσίασε. Positive energy ο τίτλος του. Τέσσερα χρόνια μετά , κι όχι πέντε , δηλαδή το 2019 , κυκλοφορούν το positive disintegration συνεχίζοντας το βιολί τους. Post punk, dark, goth λίγες από τις ταμπέλες που μπορώ να τους βάλω. Αργά τέμπο, φωνές από το υπερπέραν , σκοτεινή ατμόσφαιρα και ωραίες μελωδίες. Πρωτοτυπία καμία , αλλά καταφέρνουν να συνθέσουν τις επιρροές τους σε έναν ήχο χαρακτηριστικό για αυτούς . Σύγκριση με τα μεγαθήρια του παρελθόντος … για κανένα λόγο , ούτε όμως η απαξίωση τους ταιριάζει. Νομίζω ότι μπορούν να ενθουσιάσουν και τους πιο φανατικούς αυτού του ήχου! Κι αν δεν με πιστεύετε , πάρτε τζούρα!