Sons Of Chaos

Κόμικ για την ελληνική επανάσταση? Και μάλιστα από Αμερικανό? Πώς? Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Chris Jaymes είναι μουσικός , ηθοποιός , σκηνοθέτης , σεναριογράφος και δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να είναι, αλλά όπως φαίνεται έχει έναν Έλληνα φίλο. Κι αυτός ο Έλληνας φίλος οπότε τον πετύχαινε του τα έκανε τσουρέκια ” γράψε για την ελληνική επανάσταση, γράψε για την ελληνική επανάσταση ”. Αφού του τα έκανε μπαλόνια κι έφτασε σε σημείο να μην μπορεί ούτε σε καρέκλα να κάτσει ο φίλος μας , ξεκίνησε να ψάχνει την ελληνική επανάσταση. Όχι ότι τον χάλασε γιατί ήθελε μια φρέσκια ιδέα, κάτι που κανένας δεν είχε πιάσει ,εκτός βέβαια από τον James Paris. Έπεσε λοιπόν με τα μούτρα στο διάβασμα και  παθιάστηκε. Όχι ένα, όχι δύο, δέκα ολόκληρα χρόνια διάβαζε κι επισκεπτόταν την Ελλάδα για να δει από κοντά τα μέρη όπου πήραν μέρος αυτά τα τρομερά γεγονότα. Κι όταν ένιωσε έτοιμος πήρε φωτιά το πληκτρολόγιο! Μέχρι εκείνη τη στιγμή στο μυαλό του είχε να κάνει μια ταινία, όμως έγραφε , έγραφε και σταματημό δεν είχε. Έτσι αποφάσισε να κάνει μια σειρά . Αλλά κάτι δεν του ταίριαζε! Τελμάτωσε και για να μην αρχίσει να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο χτύπησε ένα φραπεδάκι την έπεσε στο μπαλκόνι του σπιτιού του κι άραξε μέχρι να του έρθει η επιφοίτηση. Και τότε αναφώνησε “ χαλλλαρά , θα το κάνω κόμικ”. Βρήκε και τον Ale Aragon και έβαλε μπροστά. Κι επειδή τα δέκα χρόνια έρευνας ήταν πολλά, έπρεπε να κάνει κάτι που θα αναδείκνυε την δουλειά του. Έτσι λοιπόν κυκλοφόρησε ένα βιβλίο σκέτη γκουμούτσα, υπερμεγέθες πανοραμικό το λένε οι ειδικοί, που βουτάς μέσα στις τεράστιες σελίδες του και χάνεσαι στα κατσάβραχα του Σουλίου! Πώς να στήσει όμως την ιστορία για να μπορεί να τη διαβάσει κι ο πιο αδαής Αμερικανός? Εύκολο! Βρίσκεις έναν καλό κι ένα κακό ήρωα κι όλα τα άλλα έρχονται. Από ελληνικής πλευράς το κλικ του το έκανε ο Μάρκος Μπότσαρης κι από τουρκικής ο Αλί Πασά , πολύ καλή επιλογή αν σκεφτούμε ότι ήταν από τι πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της εποχής , εκατέρωθεν. Έπλασε κι ένα story που περιστρέφεται γύρω  από τη σχέση του επιτυχημένου  πατέρα και του γιου που πρέπει να τον ξεπεράσει , έβαλε λίγο love story , λίγη προδοσία , λίγες ιδέες περί ελευθερίας και τυραννίας, μερικές μάχες  και voalà! Και για να προλάβω καμία τσαπού που θα πεταχτεί και θα πει ότι παραχαράσσει την ιστορία , το κόμικ είναι προϊόν μυθοπλασίας που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα . Δεν προσπαθεί να εξιδανικεύσει τους Έλληνες ούτε να δαιμονοποιησει τους Τούρκους . Δεν θέλει να διδάξει ιστορία, μόνο να κάνει γνωστά τα συγκεκριμένα γεγονότα για όσους δεν τα ξέρουν κι ενδιαφέρονται να μάθουν. Όσο για το art work? Αχ αυτό το art work! Μεγάλος μάστορας αυτός ο Aragon (απέφυγα να το πω την πρώτη φορά αλλά δεν αντέχω , το όνομα του θυμίζει κάτι από άρχοντα των δαχτυλιδιών)! Είναι λίγο σκοτεινό και με τα μουντά χρώματα , φτιάχνει την ατμόσφαιρα . Κι αν υπολογίσεις και το μέγεθος των σελίδων? Τα πάντα λειτουργούν όπως πρέπει!
Teaser- ακι για την όρεξη?