Hekátē : Μέρες Οργής | Days of Wrath

 

Αν αρχίσω να απαριθμώ τις γυναίκες που παίζουν σε rock/metal μπάντες στην Ελλάδα θα ανακαλύψω ότι τελικά δεν είναι λίγες. Συνήθως παίρνουν τη θέση πίσω από το μικρόφωνο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις. Αν τώρα αρχίσω να απαριθμώ τα εξ ολοκλήρου γυναικεία συγκροτήματα στην Ελλάδα, μάλλον θα ανακαλύψω ότι δεν είναι πολλά. Δυο ονόματα που μου έρχονται έτσι στα μπαμ είναι οι Nonmandol και οι Meanie Geanies. Εδω προσθέστε και τις Hekátē. 

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τίποτα για την μπάντα αυτή, απλά κάπου διάβασα τυχαία για το άλμπουμ τους και κάτι με τράβηξε να το ακούσω. Θα μπορούσα να το παίξω εξυπνάκιας και να αρχίσω να παπαγαλίζω αυτά που γράφουν στο λογαριασμό τους στο bandcamp ή απλά να ξεπετάξω το άρθρο με ένα copy paste , αλλά δεν κάνω τέτοια πράγματα! Πατάτε εδώ και  μεταφέρεστε μαγικά στο bandcamp και διαβάζετε όλα αυτά το ωραία που γράφουν για το όνομα τους, το ύφος τους αλλά και την προέλευση του ονόματος του δίσκου και φυσικά να ακούσετε όλο το άλμπουμ.

Όσο για τα δικά μου τα αυτιά, ακούσανε ένα πολύ ωραίο καλοδουλεμένο post punk / new wave με τα πλήκτρα σε πρωταγωνιστικό ρόλο μελαγχολικό , σκοτεινό, ατμοσφαιρικό, οργισμένο να εναντιώνεται στη σύγχρονη παρανοϊκή κοινωνία του κλεινού άστεως! Δηλαδή καμία σχέση με το εορταστικό κλίμα των ημερών, χωρίς αυτό να είναι ανασταλτικός παράγωντας για να ακούσει κάποιος της Μέρες Οργής. Και στην περίπτωση τους πάντως παρατηρείται το φαινόμενο των μοιρασμένων τραγούδιων σε αγγλικούς κι ελληνικούς στίχους. Μάλλον η επιρροή των παλιών καλών ελληνόφωνων punk σχημάτων παραμένει μεγάλη.

Καλή ακρόαση!