A Place to Bury Strangers : See Through You

 

Είμαστε στην κατηγορία των δίσκων που δεν σκόπευα να ακούσω. Οι APTBS έχουν μια πτωτική πορεία τα τελευταία χρόνια , οι δύο τελευταίοι τους δίσκοι ,Transfixiation και Pinned , είναι από αδιάφοροι έως κακοί και ελάχιστα τους θυμάμαι. Επειδή όμως δεν ακούω μόνο, αλλά επίσης διαβάζω, κάπου διάβασα ένα άρθρο ότι το See Through You είναι πολύ καλύτερο των δύο τελευταίων και ουσιαστικά επιστρέφουν, κατά κάποιο τρόπο, στον παλιό καλό ήχο τους. Οπότε μπήκα στη διαδικασία να χάσω λίγο χρόνο και να δω αν όντως αξίζει.

Τι άλλαξε όμως τα τελευταία χρόνια στους APTBS; Η σύνθεση του συγκροτήματος. Εν τάχει: Το μοναδικό σταθερό μέλος των APTBS είναι ο Oliver Ackermann και παρεμπιπτόντως δεν είναι ιδρυτικό μέλος τους, τσιμπάει τον John Fedowitz με τον οποίον παίζανε μαζί στους Skywave, για να παίξει το μπάσο και εκείνος φέρνει με τη σειρά του την Sandra Fedowitz το εταίρο ήμισυ του στη ζωή και στο συγκρότημα , τους Ceremony Esat Coast , που αρχικά ήταν σκέτο Ceremony, αλλά μετά διαπίστωσαν ότι υπηρχε άλλο συγκρότημα σκέτο Ceremony κι έτσι μετονομάστηκαν σε Ceremony Esat Coast, στους οποίους Ceremony EC την παραγωγή των δίσκων έκανε ο Ackermann, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια που τους γνωρίζω , γιατί δεν έχω ιδιαίτερη άποψη για αυτούς, για αυτό οι Ceremony EC ακούγονταν σαν μια πιο light version των APTBS, οπότε μιλάμε για την πιο εύκολη και γρήγορη προσαρμογή μελών που μπορούσε να πετύχει.

Τελικά δεν γυρνάνε πολύ πίσω. Όποιος περιμένει να ακούσει τον ήχο των δύο πρώτων δίσκων είναι γελασμένος. Αν ψάχνεται να βρείτε τον αδιαπέραστο ηχητικό τοίχο που χτίζανε σε αυτούς τους δίσκους πάλι χάσατε. Η πιο θορυβώδης πάντα της νέας Υόρκης , που στις συναυλίες τους ατελείωτα decibels μας ματώνανε τα αυτιά πλέον δεν υπάρχει. Ο δίσκος παρουσιάζει μια τυποποίηση, τουλάχιστον στην αρχή. Ξεκινάει με τρία τραγούδια mid-tempo, dark αισθητικής , συνεχίζει με τρία ή τέσσερα, αν θυμάμαι καλά, up-tempo τραγούδια, πιο θορυβώδη και καταλήγει σε ένα σετ “εύκολων ” τραγουδιών με κύρια χαρακτηριστικά την ρυθμικότητα, τη μελωδικότητα και ίσως το συναίσθημα, που ίσως σε αυτά τα τραγούδια φαίνεται οι σύνδρομο των νέων μελών. Ίσως και σε κάποια electro και industrial στοιχεία που εμφανίζονται πλέον σε αρκετά τραγούδια του δίσκου.

Που κατέληξα τελικά; Σίγουρα το See Through You είναι καλύτερο από τους δύο τελευταίους δίσκους. Σίγουρα δεν μπορεί να πιάσει τα standards που είχαν όταν πρωτοξεκίνησαν, αν και δεν είμαι σίγουρος αν θα με έπειθε ένας δίσκος που θα προσπαθούσαν να κάνουν στα πρότυπα ας πούμε του Exploding Head. Ο επόμενος τους δίσκος θα είναι αυτός που θα καθορίσει την αξία του See Through You , αλλιώς θα μείνει ως ένα ευχάριστο άκουσμα.