W.T.F. is Crossover ( Ένα έμμεσο αφιέρωμα στους D.R.I.)

Γιατί ρε φίλε έπρεπε να είμαι ο περίεργος πάντα μες την παρέα; Γιατί; Τη στιγμή που όλοι γούσταραν Slayer, Metallica, Megadeth και πάει λέγοντας εγώ γούσταρα τους D.R.I.( όχι ότι δεν γούσταρα τους προαναφερθέντες , όπως και άλλους).

Ποιο είναι το πρόβλημα μου; Και τι στο πούτσο είναι το crossover; Θα σου πω εγώ τη είναι το crossover! Είναι η επινόηση κάποιων αρθρογράφων μουσικών περιοδικών που αν δεν βάλουν ταμπέλα σε κάτι δεν μπορούν να γράψουν. Κι επειδή αυτό που έπαιζαν οι D.R.I. δεν ήταν thrash αλλά ούτε hardcore κι ο όρος thrashcore ( όπως και όλα τα άλλα ήδη που λήγουν σε core) είναι σύγχρονος , έχασαν τη μπάλα! Μη μπορώντας να βρουν κάτι κατάλληλο οι φωστήρες της μουσικής βιομηχανίας δανείστηκαν τον τίτλο του άλμπουμ των D.R.I. που δυσκολεύονταν να κατατάξουν. Δεν γαμιέται, ας το πούμε crossover. Κι εγένετο crossover!

Από τούδε και στο εξής ότι μοιάζει με thrash αλλά δεν είναι thrash και κουβαλάει αρκετό punk ή hardcore θα το λέμε έτσι. Κι έτσι το μάθαμε κι εμείς. Το ακόμα πιο περίεργο στην υπόθεση είναι ότι έτσι κι αλλιώς το thrash είχε έντονες επιρροές από το hardcore κι ακόμα περισσότερο , το hardcore που από τις αρχές των 80’s είχε γίνει πολύ γρήγορο , σχεδόν thrash. Αλλά τότε η βιομηχανία της ταμπέλας δεν είχε αναπτυχθεί πολύ για να το ονομάσουν κάπως.  Κι ο σύγχρονος political correct ταμπελότοποθετητής θα το ονομάσει θρασίζων hardcore! Πιάσε το αυγό και κουρευτο!

Τι με έπιασε τώρα και γράφω για αυτό; Ξέρω κι εγώ; Ίσως γιατί αυτές τις μέρες μου τη βάρεσε κι ακούω D.R.I., τους οποίους τους γνώρισα από το thrash zone , αλλά σύντομα έφτασα και στα πρώτα στάδια τους , τα hard core, αυτά που τους έδωσαν το όνομα Dirty Rotten Imbeciles.

Τελικά αυτά τα τυπάκια χωρίς να καταφέρουν να πετύχουν τη μεγάλη εμπορική επιτυχία κατάφεραν να δημιουργήσουν μια σχολή που πολλοί μνημονεύουν. Κατάφεραν και επηρέασαν μπάντες ακόμα και σήμερα πχ Municipal Waste, Iron Reagan. Ακόμα κι οι Slayer διασκεύασαν το Violent Pacification , αν σας λέει κάτι, πόσο μάλλον αν σκεφτείτε ότι δεν έχουν βγάλει δίσκο από το 1995! Τελικά ίσως δεν ήμουν ο περίεργος της παρέας! Και κάπως έτσι τελειώνω, απότομα, αυτό το ιδιόμορφο, έμμεσο αφιέρωμα στους D.R.I.. Καθίστε κι ακούστε, τίποτα άλλο!