Αφιέρωμα : Madrugada

Απότομα μπήκαν στη ζωή μας και απότομα έφυγαν. Πίσω τους όμως άφησαν μόνο διαμάντια. Το 2000 ήμουν ακόμα φοιτητής. Είχα επιστρέψει Αθήνα για να κάνω την πρακτική μου όπως υποχρεούμουν. Δούλευα λοιπόν σε μια εταιρεία στα Εξάρχεια και είχαμε ένα ραδιοφωνάκι στο εργαστήριο κι ακούγαμε κάνα rock fm κι αν θυμάμαι καλά τον capital? Αργότερα μου φαίνεται έγινε red. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται εκείνη την εποχή παιζόταν και κάνα καλό τραγούδι στο ραδιόφωνο. Και τότε είχαν συγκεκριμένες λίστες που έπαιζαν αλλά ξέφευγε και κάνα καλό τραγούδι. Το πιο περίεργο είναι ότι για κάποιο λόγο παίζανε τακτικά το Norwegian Hammerworks Corp. και πραγματικά μου άρεσε αυτό το τραγούδι, με είχε εντυπωσιάσει.
Κάποια στιγμή λοιπόν βρέθηκα σε ένα δισκάδικο και έκανα την τολμηρή κίνηση! Αγόρασα ένα cd, ενός παντελώς αγνώστου νορβηγικού συγκροτήματος , έχοντας ακούσει μόνο ένα τραγούδι! Έβαλα να ακούσω το cd και …. Ω θεοί! Τι ήταν αυτό ? Αποκάλυψη! Το ένα τραγούδι καλύτερο απ’ το άλλο! Τι αγορά είχα κάνει ο πούστης! Βέβαια εκείνη τη στιγμή δεν είχα καταλάβει ότι το Induatrial Silence ήταν μόνο η αρχή. Η αισθαντική φωνή του Hoyem ,οι ωραίες κιθάρες , τα 60’s στοιχεία , οι υπνωτικές μελωδίες αλλά και τα φοβερά ξεσπάσματα είναι λίγα από τα βασικά στοιχεία που θα συνοδεύσουν τους Madrugada σε όλη τους την πορεία . Αλλά τότε δεν το ήξερα.
Έτσι λοιπόν πήρα λίγο στραβά το The Nightly Disease , γιατί αρχικά προμοταρανε τα πιο υπνωτικά τραγούδια και μου κακοφανηκε. Τι, δεν θα υπάρχουν ξεσπάσματα? Δηλαδή θα είναι τόσο υποτονικός ο δίσκος? Και τελικά προσκύνησα! Ναι προσκύνησα , γιατί ούτε τόσο υποτονικός ήταν, αλλά ακόμα και οι υπνωτικές μελωδίες τους λειτουργούν τόσο ωραία! Σίγουρα ο πιο σκοτεινός τους δίσκος , αλλά με φανατικούς οπαδούς!
Τόσο το Nightly Disease όσο και το Grit με πέτυχαν στη δύσκολη περίοδο της στρατιωτικής θητείας, οπότε υπήρχε μια δυσκολία να επεξεργαστώ το πρώτο και να δημιουργήσω προσδοκίες για το δεύτερο! Απένταρος γαρ, όταν απολύθηκα και ζητάω συγγνώμη από τους Madrugada, αγόρασα το cd από έναν μαύρο, ήταν στη μόδα τότε. Αυτό που άκουσα ήταν αρκετά διαφορετικό, προσπάθησαν να παίξουν λίγο με τον ήχο τους και μου έκανε έκπληξη ,όπως και σε πολλούς άλλους. Δεν ξέρω αν ισχύει , αλλά μου έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι είναι το πιο αμφιλεγόμενο άλμπουμ τους , αλλά όχι το πιο αδύναμο και σίγουρα το πιο πειραματικό. Δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο πιο μονότονο αλλά ταυτόχρονα πιο γαμάτο τραγούδι ever, Blood Shot Adult Commitment! Πώς το κάναν ρε φίλε αυτό? Αν μπορεί να το εξηγήσει η επιστήμη γιατί εγώ αδυνατώ!
Αν το Grit δημιούργησε λάθος εντυπώσεις και προσδοκίες ήρθε το The Deep End να τις διαλύσει και να διαλύσει και εμάς μαζί. Να δώσει ένα γερό χαστούκι σε όσους πίστεψαν ότι οι Madrugada ξόφλησαν ή ότι πήραν άλλο δρόμο ,γιατί ο δίσκος αυτός είναι …. ! Άποψη μου ο καλύτερος τους! Το Grit μοιάζει με διάλειμμα ανάμεσα στα Nightly Disease και The Deep End, για αυτό χάνει μέρος της αξίας του. Τέρμα οι πειραματισμοί, επιστροφή σε πιο γνώριμους ήχους αν και κάποιοι θα προτιμήσουν το πιο σκοτεινό Nightly Disease, αλλά γούστα είναι αυτά.
Πλέον περιμένω τα καλύτερα από τους Madrugada αλλά η στραβή δεν άργησε να γίνει. Ο κιθαρίστας τους Robert Burås θα πεθάνει. Εν τέλη τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας θα αποφασίσουν να δουλέψουν το υλικό που είχαν διαθέσιμο και να το κυκλοφορήσουν . Το Madrugada είναι το κύκνειο άσμα τους. Αν και έχει κάποια καλά κομμάτια σίγουρα δεν είναι η καλύτερη δουλειά τους , αλλά θα δώσω μερικά ελαφρυντικά λόγο της κατάστασης που βρέθηκαν.
Όσες φορές αναφέρομαι στους Madrugada λέω ότι τέτοιες μπάντες δεν ξαναβγαίνουν και δεν είμαι σίγουρος ότι οι εναπομείναντες Madrugada μπορούν πλέον να φτάσουν στο επίπεδο των δίσκων που μόλις αναφέρθηκα. Αν ρωτήσετε αυτούς που γνωρίζουν , θα σας πουν ότι οι Madrugada έγραφαν πολύ περισσότερα τραγούδια από αυτά που κυκλοφορούσαν. Έτσι έφτιαξαν τον μύθο τους γρήγορα! Όλα έγινα γρήγορα. Πότε εμφανίστηκαν , πότε μας κέρδισαν και πότε εξαφανίστηκαν. Τέτοιες μπάντες δύσκολα βγαίνουν!