ΧΑΡΗΣτικη βολή

  Είμαστε στην κατηγορία των δίσκων που δεν σκόπευα να ακούσω. Οι APTBS έχουν μια πτωτική πορεία τα τελευταία χρόνια , οι δύο τελευταίοι τους δίσκοι ,Transfixiation και Pinned , είναι από αδιάφοροι έως κακοί και ελάχιστα τους θυμάμαι. Επειδή όμως δεν ακούω μόνο, αλλά επίσης διαβάζω, κάπου διάβασα ένα άρθρο ότι το See Through You είναι πολύ καλύτερο των δύο τελευταίων και ουσιαστικά επιστρέφουν, κατά κάποιο τρόπο, στον παλιό καλό ήχο τους. Οπότε μπήκα στη διαδικασία να χάσω λίγο χρόνο και να δω αν όντως αξίζει. Τι άλλαξε όμως τα τελευταία χρόνια στους APTBS; Η σύνθεση του συγκροτήματος. Εν τάχει: Το μοναδικό σταθερό μέλος των APTBS είναι ο Oliver Ackermann και παρεμπιπτόντως δεν είναι ιδρυτικό μέλος τους, τσιμπάει τον John Fedowitz με τον οποίον παίζανε μαζί στους Skywave, για να παίξει το μπάσο και εκείνος φέρνει με τη σειρά του την Sandra Fedowitz το εταίρο ήμισυ του στη ζωή και στο συγκρότημα , τους Ceremony Esat Coast , που αρχικά ήταν σκέτο Ceremony, αλλά μετά διαπίστωσαν ότι...

Ο τίτλος μπορεί να ακούγεται λίγο άστοχος γιατί πρακτικά τον πάπα τον έχει σκοτώσει εδώ και αρκετό καιρό, αλλά με το Impera καθαρίζει ότι υπολείμματα είχε αφήσει. Αν και υπάρχει μια εξέλιξη όλα αυτά τα χρόνια και δεν έρχεται τόσο σαν έκπληξη. Το prequelle λειτουργεί σα γέφυρα. Αλλά μετά το prequelle έφερνε βόλτες δεξιά κι αριστερά, ποτέ στα 60’s ποτέ στα 80’s , κανείς δεν είχε καταλάβει που θα το πήγαινε! Τελικά η μπίλια έκατσε σε αυτό που ήταν αναμενόμενο , στα 80’s. Αυτό που μάλλον κάνεις δεν περίμενε ήταν ο AOR προσανατολισμός του δίσκου, χωρίς απαραίτητα να είναι κακό. Μπορεί να ξεκινάει με την ίδια φιλοσοφία που ξεκίναγε και το prequelle , εισαγωγή και στη συνέχεια ένα  δυναμικό up tempo τραγούδι, αλλά μόλις τελειώσει αυτό ,θα ακούσεις τα πλήκτρα που θα σε εισαγάγουν στο Spillways, τα οποία θα σου θυμίσουν Bon Jovi. Στη συνέχεια θα πάει στο πιο Ghost-οειδες Call Me Little Sunshine και μετά θα συνεχίσει με πιο 80’s προσανατολισμένα τραγούδια κατά κύριο λόγο....