The Tea Party : Blood Moon Rising

Ξεκινάω λίγο απότομα, αλλά πριν γράψω το οτιδήποτε πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι οι Τea Party είναι αγαπημένη μπάντα. Είχαν χαθεί τα τελευταία χρόνια και εμφανίστηκαν πρόσφατα και μάλιστα σε δύσκολη περίοδο. Αν δεν τεμπέλιαζα κι είχα κάνει αναδρομή σε αυτή τη περίοδο θα ήμουν πιο ξεκάθαρος τώρα. Εν συντομία, οι καλλιτέχνες λειτούργησαν λίγο πιο περίεργα. Κάποιοι απέφυγαν να κάψουν κάποιο κάλο δίσκο, αφού δύσκολα θα μπορούσαν να περιοδεύσουν, κάποιοι μάλλον κυκλοφόρησαν κάτι βιαστικά για να προλάβουν όσες συναυλίες μπορούσαν να προλάβουν, πάντως κάποιοι κάνανε καλές δουλειές και σίγουρα πέρα από την ποιότητα κι η παραγωγή ήταν πεσμένη.

Έτσι λοιπόν προκύπτει το ερώτημα : Τι περίμενες ρε φίλε αυτή την εποχή , όπως την περιέγραψες, από μια μπάντα που μεγαλούργησε στα 90΄s κι εχεί να κάνει καινούρια δουλειά εδώ και πάρα πολύ καιρό; Όχι πολλά πράγματα, αλλά σίγουρα κάτι καλύτερο από αυτό που τελικά έκαναν. Η ποιότητα τους ως μονάδες υπάρχει , απλά έπρεπε να ξαναβρούν τη μεταξύ τους χημεία. Για αυτό ακριβώς το λόγο ήμουν αρκετά δεκτικός με το EP του 2019 Black River. Χωρίς να είναι κάτι φοβερό έδειχναν ότι προσπαθούν να ξεσκουριάσουν, να ξαναβρεθούν ως ομάδα. Μετά ήρθε κι άλλο EP, το Sunshower, μερικά τραγούδια στο youtube, κυρίως διασκευές, και τελικά το Blood Moon Rising. 

Είναι πολύ δύσκολο να βγουν από το πληκτρολόγιο μου άσχημα λόγια για τους Tea Party , αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω κάτι καλύτερο. Ο δίσκος ίσως δεν είναι τόσο κακός όσο φαίνεται, περισσότερο μέτριος θα έλεγα , φλάτ τραγούδια που δύσκολα κάποιο ξεχωρίζει, νέες ιδέες δεν υπάρχουν , όχι ότι περίμενα να υπάρχουν κι από έμπνευση ... προφανώς δεν υπήρχε πολύ. Κι όμως αυτό δεν είναι το χειρότερο στο Blood Moon Rising. Το χειρότερο είναι  ότι πρόκειται πρακτικά για συλλογή τραγουδιών που είχαν ήδη κυκλοφορήσει, μιας και στη λίστα των τραγουδιών υπάρχουν όλα τα τραγούδια του Black River , όλα του Sunshower , επιπλέον κάποιες διασκευές οι οποίες, χωρίς να είμαι απόλυτα σίγουρος, ήταν ήδη γνωστές από το youtube, τουλάχιστον το Ioslation των Joy Division που ήταν από τα πρώτα που είχαν ανεβάσει στο youtube. 

Έχουμε και λέμε, τραγούδια που είχαν ήδη κυκλοφορήσει συν διασκευές γνωστών τραγουδιών συν η ανακύκλωση των ίδιων παλαιών ιδεών το Blood Moon Rising καθόλη τη διάρκεια που το άκουγα μου δημιουργούσε αίσθηση deja vu! Αυτό λοιπόν είναι το χειρότερο!