The Gentlemen


Επιτέλους ο Guy Ritchie επέστρεψε. Κι όταν λέω επέστρεψε εννοώ στις δικές του ταινίες , τις ωραίες , τις βρώμικες , αυτές που αρέσουν σε κάτι περίεργους τύπους σαν κι εμάς, όχι αυτές που έκανε τόσο καιρό για όλο τον κόσμο. Χωρίς να λέω ότι υπάρχει κάτι μεμπτό , άλλωστε κάπως πρέπει να βγάλει τα προς το ζην κι αυτός. Αλλά τι να κάνουμε, αυτόν τον Guy Ritchie προτιμάμε εμείς και τον περιμέναμε πολύ! Και δεν ήταν ο μόνος που επέστρεψε , ήταν ο Ταραντίνος κι ο Σκουρτσέζε κι όλα σε μια περίοδο μικρότερη από χρόνο κι αν δεν μεσολαβούσε η αλλαγή του χρόνου θα μιλάγαμε για μια καλή χρονιά και θα μιλάγαμε για τέλεια χρόνια αν είχε κάνει ταινία κι ο έτερος Καππαδόκης ,ο Rodriguez. Μην αναφερθώ στον Ελληνοκύπριό Ταραντίνο που για ατυχία του έπεσε πάνω σε έναν κωλοιο! Οψόμεθα!
Στα βασικά της ταινίας χωρίς spoilers , διαβάστε άφοβα, είναι μια ευχάριστη ταινία χωρίς να είναι αυτό που περίμενα. Γενικότερα νομίζω μας έσκασε μια καλή ποδιά , γιατί τελειώνοντας το RocknRolla άφησε να εννοηθεί ότι θα υπάρξει δεύτερο μέρος. Βέβαια δεν είπε πότε? Το Gentlemen δεν είναι λοιπόν το δεύτερο μέρος του RocknRolla ούτε  είναι η καλύτερη ταινία του. Πάντως βλέπεται ευχάριστα. Έχει όλα τα στοιχεία που μας έχει συνηθίσει , περίεργες διαλέκτους , ατελείωτες συμπτώσεις, χιούμορ, πιστολίδι και βέβαια ένα εξαιρετικό cast!
Δεν χρειάζεται να πω πολλά για τον Matthew McConaughey. Πότε cool πότε σκληρός και πάντα καλός στο ρόλο του. Ο Charlie Hunnam είναι το γνωστό κάθαρμα που γνωρίσαμε στους γιούς στην κυριλέ εκδοχή του. Ο Jeremmy Strong πολύ καλός στον ρόλο του εντός εισαγωγικών κακού, ο Huhg Grant στον κόντρα ρόλο της γλοιώδους σαύρας ή πιο σωστά του χλαπάτσα και τέλος ο Collin Farell στον πιο απολαυστικό ρόλο της ταινίας που για μένα έπρεπε να ήταν μεγαλύτερος.
Ο Guy Ritchie κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, να διηγείται τα έργα και ημέρες ανθρώπων του υποκόσμου και να τα μπλέκει σε παράξενες και απολαυστικές ιστορίες. Δεν μπορώ να γράψω περισσότερα χωρίς spoiler για αυτό σταματάω εδώ. Η συνέχεια επί της οθονης ( να το πω έτσι για το κλισέ)!

Σχόλια

  1. ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΚΑΝΑΚΑΚΗ9 Μαΐου 2020 στις 4:12 μ.μ.

    Χάρη, θα συμφωνήσω μαζί σου. Η ταινία σε καμία περίπτωση δε με απογοήτευσε, αντίθετα μου θύμισε τον παλιό καλό Guy Ritchie που όλοι (εντάξει, εμείς οι περίεργοι τύποι) αγαπάμε! Δυνατό cast, κλασική πλοκή και τεχνάσματα Ritchie και η Ρωσική Μαφία πανταχού παρούσα βεβαίως βεβαίως ��. Έχεις δίκιο, Ritchie, Tarantino, Scorcese, χαράς Ευαγγέλια για κάτι "περίεργους" τύπους σαν κι εμάς! Rodriguez, ακούς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάποιοι πρέπει να είναι οι περίεργοι , ας είμαστε εμείς!

      Διαγραφή
    2. ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΚΑΝΑΚΑΚΗ9 Μαΐου 2020 στις 7:21 μ.μ.

      Τιμή μας και καμάρι μας!!!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Suggested Tracks for April

King Gizzard and the Lizzard Wizzard : L.W.