Αφιέρωμα : Green Carnation (1ο Μέρος)

1. Γιατί τους Green Carnation? 

Πέρα από το γεγονός ότι είναι λατρεμένη πάντα , πράγμα που θα φανεί παρακάτω , ο βασικός λόγος είναι η ανακοίνωση της συναυλίας τους στην Ελλάδα ( που τόσο πολύ περιμέναμε Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ) αλλά και η επικείμενη κυκλοφορία ενός ίσως και όχι τόσο νέου αλλά σίγουρα πολυαναμενόμενου  άλμπουμ!

2. Η Γνωριμία

Η πρώτη μου επαφή με την μπάντα ήρθε το 2002 όταν υπηρετούσα στον στρατό . Έκανα παρέα τότε με ένα παλικάρι που είχε δική του μπάντα και ασχολούταν πολύ με μουσική . Μια από τις συνήθειες του ήταν να αγοράζει cd από συγκροτήματα που δεν γνώριζε ψάχνοντας να βρει καινούρια πράγματα . Κάπως έτσι επιστρέφοντας από μια άδεια που είχε πάρει έφερε μαζί του τρία νέα cd μεταξύ των οποίων και το Light of Day,Day of Darkness , το οποίο τον είχε ήδη μαγέψει. Είχε γίνει ψυχωτικός με το συγκεκριμένο άλμπουμ και δεδομένης της περιέργειας του ( ένα track 60 λεπτά) είχε γίνει το καλύτερο αστείο στη παρέα. Όταν όμως ήρθε η σειρά μου να πάρω άδεια το πήρα μαζί μου για να το ακούσω με προσοχή και ήταν μια πραγματική αποκάλυψη . Από τότε ότι κυκλοφορούσαν το αγόραζα με κλειστά μάτια! Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

3. Η Αρχή

Οι Green Carnation είναι μια πάντα που σχηματίστηκε από βετεράνους της τρισατανικ σουπερδιαβολειτορ νορβηγικής σκηνής ή έτσι νομίζω. Μπάντες που δεν ήξερα και ποτέ δεν έμαθα . Το πρώτο τους άλμπουμ, Journey to the End of the Night, ήταν λίγο πολύ σε αυτό το στυλ. Κοινώς δεν ακούγεται, τουλάχιστον στα αυτιά μου. Ούτε έχει σχέση με τον μετέπειτα ήχο τους, ούτε είναι αυτό που τους έκανε αυτό που είναι. Οπότε δεν μπορώ να πω περισσότερα πράγματα για αυτό. Η συνέχεια όμως είναι το κάτι άλλο.

4. Η Αποκάλυψη

Το 2001 κυκλοφορούν το Light Of Day, Day Of Darkness ένα concept album 60 λεπτών το οποίο δεν χωρίζεται σε tracks . Το βάζεις στο cd player και δεν έχεις επιλογή να πας στο δεύτερο ή στο πέμπτο κομμάτι το ακούς από την αρχή μέχρι το τέλος μονοκόμματα . Γιατί ? Γιατί έτσι πρέπει ! Αυτό είναι take it or leave it. Για όποιον το άντεξε ανοίχτηκε ένας νέος κόσμος μπροστά του! Ο ήχος τους περνάει από πολλά μουσικά είδη. Death , doom, black, gothic αλλά κατά βάση είναι progressive. Οι εναλλαγές ρυθμών, ήχων και συναισθημάτων είναι πολλές με αποτέλεσμα να μην σε κουράζει πότε.    Ακολουθεί το link του “τραγουδιού” κι ας πατήσουν το play μόνο όσοι είναι πραγματικά αποφασισμένοι!



5. Η Καθιέρωση

2003 και κυκλοφορεί το A Blessing in Disguise. Το αγοράζω χωρίς να έχω ακούσει ούτε ένα τραγούδι, απόρροια του αντίκτυπου που μου άφησε το Light of Day, Day of Darkness. Από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα, μπορώ να πω πλέον με σιγουριά. Εδώ τα πράγματα αλλάζουν λίγο. Η μπάντα παραμένει progressive αλλά τα πιο ακραία στοιχεία υποχωρούν έως κι εξαφανίζονται παραμένουν σκοτεινοί και ατμοσφαιρικοί ενώ η μελωδικότητα κυριαρχεί. Ο δίσκος είναι “ φυσιολογικός” με την έννοια ότι έχει 9 τραγούδια, χωριστά ! Αλλά πάνω από όλα αποδεικνύει ότι οι Green Carnation μπορούν να κάνουν πολύ καλούς δίσκους !